Shiloh en Bet-El

Shiloh en Bet-El

Om een uur om half 9 vertrokken we in stijl, met de uitgeleefde Landrover van Koen en een gloednieuwe witte huur-Nissan. Voor het avontuur moest je in de eerste zitten, voor de luxe in de tweede. Ik had m’n keuze snel gemaakt. Want vandaag bracht ons op safari in nieuw ontgonnen gebied: de bergen van Samaria en Judea.

Ofra, nederzetting

Lege paleizen...

In een ondergrondse workshop: olijfpersen!

Ruïnes van grotwoningen

Voorbij de ‘armistic lines’ eindigt de (Israëlische) beschaving niet. Onderweg rijden we door heuvels met olijfbomen, wijngaarden en bedoeïnedorpjes met schapen, geiten en ander vee. Het is niet zomaar een tripje. Er is een strijd gaande in deze omgeving, waar de Bijbelse stammen Benjamin en Naftali hun gebieden hadden. Onderweg worden we gecontronteerd met de realiteit van deze dag: een conflict tussen Joden en Arabieren, om land. We komen dan ook controversiële dingen tegen die wijzen op ontwikkelingen van de afgelopen decennia. Prachtige, leegstaande ‘paleizen’, gebouwd door rijke Palestijnen doen onze wenkbrauwen omhoogschieten. Verderop passeren we een verkeersbord, met in Hebreeuws ‘Shchem’ geprint en in het latijns handschrift ‘Nablus’. Het eerste verwijst naar het Bijbelse ‘Sichem’, waar de Abraham voor het eerst na zijn aankomst in Kanaän, een altaar voor God maakte.

Nadat de Israëlieten Kanaän hadden veroverd, riep Jozua de stammen van Israël bijeen in Sichem, richtte een steen op bij de heilige eik en liet de stammen trouw zweren aan God. Ook werd Kanaän onder de verschillende Israëlitische stammen verdeeld. Sichem werd aan de stam van Efraïm toegewezen. De stad werd belangrijk binnen Israël omdat ze dicht bij Bet-El en Shiloh, twee heilige plaatsen, lag.

De tweede naam, Nablus, is een verbastering van ‘Neapolis’, de naam die de Romeinen aan de stad gaven, en omdat er in het Arabisch geen ‘p’ bestaat, werd het ‘Nablus’. Alsof er twee werkelijkheden naast elkaar staan.

Koen laat ons nederzettingen zien van joden, die soms in eenvoudige bungalows met provisorische, eigengebouwde watervoorziening wonen, soms in mooie dorpen met rode dakpannen. Een zo’n nederzetting gaan we bezoeken, maar eerst Bet-El.

Bet-El: 'The site of Jacobs dream' en ruïnes van een tempel.

Bet-El betekent ‘huis van God’ en we komen, vlakbij het joodse dorp met dezelfde naam, bij een plein waar de ruïnes van een afgodentempel van een van de Israëlische koningen staat. ‘Site of Jacobs dream’ staat erbij. En dit moet de plek zijn waar Jakob, toen hij vluchtte voor zijn broer Esau, zijn hoofd op een steen legde om te slapen. Daar zag hij dat de hemel openging en een ladder naar beneden stond, waar hij engelen zag die Degene op de troon aanbaden. God beloofde dat Hij zijn verbond met Abraham zou doorzetten met Jakob. En daar staan wij, een mooie plek om Diezelfde Enige God te aanbidden en te danken voor dat Hij trouw is aan Zijn woord… in Zijn reddingsplan plan met de wereld, maar ook in ons persoonlijke leven. En dan vult stilte en rust, ondanks alles, mijn hart.

Bete avon/Sachtin/Eet smakelijk!

Op de bergen van Samaria

We naderen Shiloh en onderweg verliezen we de mooie Nissan achter ons even uit het oog. Wat wil je, met zo’n racende jeep. Maar bij de lokale supermarkt, vlakbij een synagoge in de vorm van de tabernakel, ontmoeten we elkaar weer. We kopen direct een fles wijn van de bergen van Samaria. Heel bijzonder.

Beladen met houmous, pita’s, drinken, tomaten, installeren we ons op een picknickbank in het mooie bezoekerspark.

Jesaja 31:

1 Dan zal ik voor elke stam van Israël een God zijn,

dan is Israël mijn volk – spreekt de HEER.

2 Dit zegt de HEER:

In de woestijn kreeg ik Israël lief,

het volk dat aan vernietiging ontkomen was.

Ik ging hun voor en gaf hun vrede.

3 Van ver ben ik naar je toe gekomen, vrouwe Israël.

Ik heb je altijd liefgehad,

mijn liefde zal je altijd vergezellen.

4 Ik breng je weer tot bloei.

Je zult weer dansen in de rei

en de tamboerijnen laten klinken.

5 In Samaria’s bergen zul je wijngaarden planten,

en mogen eten van de eerste vruchten.

6 De dag breekt aan

Tabernakelplaats in de verte

dat in Efraïm de wachters op de bergen roepen:

“Kom, laten we op weg gaan naar de Sion,

naar de HEER, onze God!”

Een archeologisch avontuur staat ons te wachten. Onderweg naar het terrein van de tabernakel komen we eeuwenoude huizen tegen, die in een grot onder de grond zijn ontdekt, vaak inclusief mikveh (joods ritueel bad). Hier een daar vinden sommige fanatiekelingen onder ons een paar stukjes parelmoerkleurig Romeins glas, een stuk van een Arabische waterkruik en een verdwaalde schildpad. Bij het tabernakelterrein, staat een groep gekeppelde toeristen die stilstaat bij de historische eerste hoofdstad van Israël. Kortom, een dag vol verrassingen.

Geschreven door Hanna P.